İlk yanlışımı çocukken yaptım. Hep gülümsemeye ve olumlu bir çocuk olmaya çalıştım. Aslında bunu farkında olmadan yaptım. Tüm zorluklara rağmen olumsuz düşünemedim. Hayatta olumsuz şeyler de olabileceğini anladım.

İkinci yanlışımı ergenlik çağımda yaptım. Her şeye olumlu bakmaya çalışırken riskleri unuttum. Herkese güvenmemem gerektiğini anladım.

Üçüncü yanlışımı da herzaman birilerine kendimden çok değer vererek yaptım. Aynı değeri karşımdakinden görmesem de umursamadım. Sevdiklerime benim de beklentilerim olduğunu hissettirmem gerektiğini anladım.

Bir tane doğrum vardı, o doğruyu benden hiçbir yanlış alamadı…

Filiz Kirazoğlu yazdıon Saturday, November 24, 2007 @ 3:00 AM | Permalink