Bazı Hayatlar "Tek" Kişiliktir....
Her insan yalnız doğar. Hikayeler hep tek başına başlar. Sonra zamanla büyürsün. Her günü yaşayıp bir sayfa daha çevirirsin. Her sabah uyanırsın ve bilmezsin o günün nasıl biteceğini. Hatta ertesi günü görüp göremeyeceğini de...
Sonra büyürsün... Bunu istemezsin ama. Bazen çok heveslenirsin ama korkarsın. Çünkü büyümek demek sorunlara her an biraz daha yaklaşmak demektir. İstemesende büyürsün ve sorunlar başlar yavaş yavaş... Zaten büyüdüğünü de bu sayede anlarsın. Büyümenin yaşı yoktur çünkü... Sorunlar önce baş edebileceğin şekilde gelişir. Çözersin bi şekilde. Sen çözdükçe sorunların daha büyüğü gelir. Ve artık tek başına çözülemez olur. Paylaşmak istersin. Sen yükleri kaldırırken biri de ucundan tutsun istersin. Ve biri çıkar karşına... Sen tedirginsindir ama o alır yüklerini... Rahatlarsın...
Ama bu herkes için böyle değildir. Geçmiş dediğin kapanamamış sayfalar vardır bazı hikayelerde... İstesende yırtıp atamadığın sayfalar.... Sayfa aralarında bıraktığın ayraçlar vardır ve o sayfaları kapatmana bir türlü izin vermez. Sen kapatmak istedikçe kendiliğinden açılır. Ve biri çıkar karşına ama onu yeni bir sayfaya yazamazsın. Sorunlarını almak istese de, paylaşabilirim dese de yapamazsın. Bazı hayatlar tek kişiliktir bu yüzden. Çünkü sen hikayenin kahramanısındır ama yazan başkasıdır... Çaren yoktur, yeni bir hikayede başka bir kahraman olacağın umuduyla sonuna kadar devam edersin.
