Hayatla Kavgamın 30. Yıldönümü
Bugün, hala devam eden hayatımın 10957. günü....
Sayaç devam ediyor saliseleri saymaya.. Saliselerden saniyeler, saniyelerden dakikalar, dakikalardan saatler, saatlerden günler oluşuyor demet demet... Aldığım hiçbir nefesin tekrarı olmadığını bile bile, kıymetini bilmeden harcıyorum kalan zamanımı. Yapmak isteyip yapamadıklarımı, söylemek isteyip söyleyemediklerimi, ertelediklerimi düşünüyorum.
Bu hayatı bir kez daha yaşamak nasıl olurdu bilemiyorum. Ne değişirdi ben "ben" oldukça...
İyiki doğmuş muyum? Bunu hala anlayamadım. :)
Zeynep'in dediği gibi :
"sonra büyürsün.. doğduğundan daha yalnız olarak belki de.. doğduğun için sevinen kalabalık sana çoktaan alışmıştır artık.. yaşlandığın için aynı heyecan duyulmaz. ..............
sonra ölürsün.. yalnız başına; güvenilir bir eli tutamadan, güvenilir bir omuzda ağlayamadan.. sonra ölürsün.. doğduğuna sevinenler, öldüğüne üzülür.."
