Az önce markete gitmek için dışarıya çıkınca, sokakta ip tutan çocukları gördüm. Aklıma kız kardeşimin çocukluğu geldi hemen. Her kandilde mutlaka arkadaşlarını toplar, bizim sokaktaki caminin kapısının önünde onlarla birlikte ip tutar, camiden çıkanlardan para almadan da geçirmezdi :) Ben de etrafta bi yerde oturur onu izlerdim ama yanına gidemezdim, utanırdım ip tutmaya ve büyüklerden para istemeye... İnsan yedisinde neyse yetmişinde de odur derler ya, ne kadar da doğru... Marketten dönerken düşündüm de, kardeşim şimdi eşiyle birlikte kendi işini yapıyor, ticaretle uğraşıyor. Daha küçücükken ideali buydu, ticaret yapmak... Bense hala aynıyım, özel sektörde ücretli olarak çalışıyorum ve hala birilerinden borç para bile isteyemiyorum. :) Kandiller de hep bana kardeşimin o cipcan ve sevimli hallerini hatırlatıyor. Tabi birde bütün gün topladığı paralarla bana ısmarladığı çikolataları.... :)

Kandiliniz mübarek olsun....

Filiz Kirazoğlu yazdıon Thursday, July 19, 2007 @ 6:01 AM | Permalink